Als het college stelt dat men bij de beantwoording van schriftelijke vragen van fracties uitgaat van een gemiddeld bruto uurloon van 72 euro, dan stelt onze fractie daartegenover dat daarin veel overhead wordt verwerkt. Volgens ons is het gemiddeld bruto uurloon van beleidsmedewerkers circa 35 euro. Het college rekent dus ruim 100% overheadkosten. Een discussie over deze problematiek heeft dus wel degelijk zin. Hetzelfde geldt voor onze vragen over de nieuwe urenverdeling. Het college acht het weinig zinvol ons hierover te informeren, maar wij vinden dat wel zinvol. Het college ontwijkt onze vragen met nietszeggende antwoorden. Het meldt een bezuinigingstaakstelling op de ambtelijke organisatie van 1,1 miljoen euro vanaf 2006. Als dat gerealiseerd is, moet de raad het college daarop beoordelen, zo stelt het college. Wij vinden dat onzin. Wij denken dat u zonder kwaliteitsverlies gemakkelijk 2 of 3 miljoen euro extra aan bezuinigingen zou kunnen realiseren binnen de ambtelijke organisatie. Daarom hameren wij voortdurend op het verkrijgen van deze informatie.

Afgelopen vrijdag stond een artikel in de Volkskrant getiteld "Burgers boeten voor kortingen op gemeenten". Berenschot heeft een onderzoek onder 170 gemeenten uitgevoerd waaruit bleek dat veel gemeenten teveel overhead berekenen. De gemeenten laten na, dit onderwerp aan te pakken. Verder concludeert Berenschot dat bezuinigingen op het aantal ambtenaren vooral mogelijk zijn in grote gemeenten. Ik zei al: het is een kwestie van willen. Stadsbelangen heeft de indruk dat dit college niet wil. Het wil niet luisteren naar onze argumenten en niet de discussie aangaan. Voor de goede orde: een beleidsambtenaar die met een sneltreinvaart een aantal sheets door het apparaat jaagt, is voor ons niet hetzelfde als het voeren van een discussie met de commissie.

Mijn fractie is dan ook bijzonder teleurgesteld in de beantwoording van wethouder Torenstra. Het is dat ik beter weet, want ik had even de indruk dat wij afgelopen week antwoord kregen van de vakbondsman Torenstra in plaats van de stadsbestuurder Torenstra.Laat er geen misverstand over bestaan: als er handen en voeten aan het bed nodig zijn, dan mag de wethouder daar de fractie van Stadsbelangen ’s nachts voor wakker maken. Voor handen en voeten aan de tafelpoot moet hij echter een stevige discussie voeren. Niet voor niets vertelde ik een aantal jaren geleden in deze raad de anekdote van de roeiwedstrijd waarbij in de ene boot zeven bestuurders en één roeier zat en in de andere zeven roeiers en één bestuurder.

Mijn fractie wil voorkomen dat deze discussie op detailniveau wordt gevoerd in de raad. Soms is het echter alleen mogelijk om aan de hand van details iets duidelijk te maken en waarom het zinvol is om aan zaken zoals overhead, kostendekkendheid en netto-productiviteit te blijven kijken als stadsbestuur. Ik geef drie kleine voorbeelden. Uit de handleiding van het ministerie van Financiën over de overheidstarieven 2004 blijkt dat een beleidsmedewerker in schaal 10 een bruto uurloon, inclusief overhead en werkgeverslasten, van 57 euro verdient. Delft rekent 72 euro; een verschil van 15 euro. Reken zelf maar uit wat daarop bespaard kan worden. Misschien zit ik er voor 50% naast, maar dan nog spreken wij over een behoorlijk bedrag. Hetzelfde is aan de orde als het gaat over netto productiviteit. Het ministerie heeft in 2003 een ziekteverzuimdaling bereikt van 0,9%. Voor 2004 is de netto productiviteit verhoogd naar 15 uur per medewerker. Delft heeft in 2003 een ziekteverzuimdaling van 4% gerealiseerd en men kan dan ook verwachten dat daaruit een stijging van de netto productiviteit volgt van 60 uur per medewerker. Delft zou dus met 70 medewerkers minder kunnen doen. Reken de besparing maar uit; misschien zit ik er 50% naast, maar dan nog. Het laatste voorbeeld: bij de rijksoverheid wordt rekening gehouden met 3,7 uur per medewerker in verband met de leeftijdsopbouw. Delft houdt rekening met een maximaal aantal uren van 21,6. Kennelijk heeft Delft een vergrijsde organisatie wat ik overigens niet geloof. Reken maar uit wat daarop bespaard kan worden.

Mijn fractie daagt het college uit, de discussie met de raad aan te gaan vanuit de gedachte: hoe kan het met behoud van kwaliteit goedkoper voor de burger? Zoals gesuggereerd in eerste termijn, lijkt het mijn fractie een goede zaak om de rekenkamercommissie een grondig onderzoek te laten verrichten naar de netto productiviteit in de ambtelijke organisatie. Het college zegt dit en mijn fractie zegt dat dus laat een andere club de zaak objectief bekijken. Mijn fractie dient daartoe een motie in.