Het Handboek Openbare Ruimte Binnenstad dat eind 1993 in gebruik is genomen heeft in het Handboek Openbare ruimte Stad een vervolg gekregen. Dit nieuwe handboek wordt net als het eerste deel een naslagwerk en krijgt dezelfde opbouw. Een extra hoofdstuk is toegevoegd over de ruimtelijke structuur van de stad waarin aan de hand van de vlakken, lijnen en punten van Delft een aantal hoofduitgangspunten voor de inrichting zijn geformuleerd. Naast deze uitgangspunten zijn standaardprofielen voor verschillende typen straten en richtlijnen voor te gebruiken materiaal en straatmeubilair vastgelegd. Verder zijn in het handboek oplossingen te vinden voor het inrichten van bijvoorbeeld containerplaatsen, parkeerplaatsen en verkeerdrempels.
Het handboek is te gebruiken voor alle wijken buiten de binnenstad. We krijgen dan ook te maken met verschillende situaties. Dit handboek heeft enerzijds tot doel datgene vast te leggen wat binnen deze verscheidenheid te standaardiseren is en anderzijds de niet-standaard situaties de aandacht te geven die ze verdienen. Tenslotte hebben de verschillende wijken een eigen karakter en een eigen structuur die niet in elk detail benadrukt hoeven te worden.
Daarnaast onderscheidt het handboek wel gebieden in de stad met een eigen karakter zoals schil, naoorlogse wijken, bedrijventerreinen en de Delftse Hout. Per gebied zijn verschillen in materiaalgebruik mogelijk. Hoe verder van het centrum, hoe groter de vrijheid in mogelijkheden en materiaalgebruik. Speciale aandacht is er ook voor knooppunten van verkeerswegen en andere oriëntatiepunten. Hier is een afwijkende inrichting mogelijk om het bijzondere karakter te onderstrepen.
Het handboek is een soort gereedschapskist waarin bouwstenen worden aangereikt voor de (her-) inrichting van de openbare ruimte. In de praktijk zal het handboek functioneren als communicatiemiddel tussen ontwerpers en uitvoerders. Dit vergemakkelijkt de samenwerking; ad hoc beslissingen kunnen worden voorkomen, de uitvoering kan voor standaardsituaties slagvaardig tot stand komen en de ontwerpcapaciteit kan zich meer richten op de bijzondere (her-) inrichtingen.
Het Handboek Openbare Ruimte Stad is net als het Handboek Openbare Ruimte Binnenstad bedoeld als flexibel systeem dat binnen vastgestelde beleidskaders op operationeel niveau de standaards voor de inrichting van de openbare ruimte bevatten. Heel bewust is er -reeds eind 1993 bij het verschijnen van het Handboek Openbare Ruimte Binnenstad gekozen om de wijze van vastlegging in het Handboek flexibel te maken. Er is gebruik gemaakt van een losbladig systeem waardoor verouderde informatie eenvoudig te actualiseren is en aanvullingen op elk gewenst tijdstip kunnen worden doorgevoerd.
Daarnaast zijn de handboeken gericht op het operationeel werkniveau en mag verwacht worden dat het actualiseren van de handboeken vooral steunt op signalen en informatie vanuit de ontwerp- en uitvoeringspraktijk betreffende de openbare ruimte. De handboeken spelen hierop in door zogenaamde logbladen waarop geconstateerde afwijkingen, problemen en dergelijke dienen te worden vastgelegd.
Het handboek voor de binnenstad (uitgebracht in december 1993) heeft inmiddels bewezen dat dit ook daadwerkelijk gebeurt.
