In het kader van een beschrijving van het aanbod vroegen we naar het reguliere aanbod maar ook naar projecten waar men betrokken bij is. Vooral het onderwijs heeft één of meer projecten waarin men samenwerkt. Dit geldt ook, maar in mindere mate, voor de sector van de cultuur/ vrijetijdsbesteding. Vijf van de zes instellingen van opvoedingsondersteuning /jeugdhulpverlening zijn betrokken bij één of meer samenwerkingsprojecten.

Een groot deel van de samenwerkingsprojecten ligt op het terrein van het onderwijs. Dertien respondenten melden een relatie van een samenwerkingsproject met dit terrein. De overige projecten zijn gelijkelijk verdeeld over de overige terreinen, met uitzondering van sport en gezondheidszorg.

In de volgende tabel is het aantal keer dat een instelling door een ander wordt genoemd is als totaalscore opgenomen. Later bekijken we welke sector welke instelling noemt, zodat we zicht krijgen op de samenwerkingsrelaties per sector.

Vooral de (jeugd)politie en de jeugdgezondheidszorg/ GGD spelen in het netwerk van samenwerking een belangrijke rol. Zij worden in het kader van structurele relaties het meest genoemd: resp. 18 en 15 keer. De (jeugd)politie wordt ook vaak genoemd bij de incidentele relaties.

Verschillende instellingen worden in het kader van incidentele relaties veelvuldig genoemd: RIAGG (21 keer), vertrouwensarts (16 keer) en vijf organisaties vijftien keer: (jeugd)politie, crisisopvangcentra, (gezins)voogdijinstelling, het sociaal raadsliedenwerk en de huisartsen.

De opvoedtelefoon wordt slechts door drie in het kader van de incidentele relaties genoemd.

Binnen het veld van opvoeding en wonen zijn de belangrijkste partners die samenwerken de volgende: de (jeugd)politie en de jeugdgezondheidszorg. In beide gevallen worden ze het meest genoemd door het onderwijs. De (jeugd)politie speelt als samenwerkingspartner voorts een belangrijke rol voor het jongerenwerk en het sociaal cultureel werk, terwijl de jeugdgezondheidszorg een belangrijke rol speelt voor de jeugdhulpverlening/ opvoedingsondersteuning.

Op het terrein van educatie en arbeid wordt het voortgezet onderwijs bij zowel de structurele als incidentele samenwerking het meest genoemd. Voor een deel is de samenwerking beperkt tot het onderwijs zelf (zie volgende tabel), want vijf maal is het een onderwijsinstelling die een andere onderwijsinstelling noemt.

De tweede instantie die vaak wordt genoemd is de sociale dienst, maar het gaat hier voor een belangrijk deel om incidentele relaties. In het kader van structurele samenwerking speelt Werkplan een vooraanstaande rol: dertien respondenten noemen deze instelling bij de structurele relaties en tien bij de incidentele. Het onderwijs en het sociaal cultureel werk zijn de instelling die Werkplan noemen.

Leerplichtzaken wordt ook vaak genoemd, maar de structurele relaties zijn voor het grootste deel (8 van de 10 structurele relaties) beperkt tot het onderwijs.

Toegespitst op de sectoren waaruit de respondenten afkomstig zijn ziet op dit gebied de samenwerking er als volgt uit:

Vooral de wijkagent is op het terrein van de sociale omgeving erg actief. Ze worden zowel structureel als incidenteel vele malen genoemd in de samenwerking. Vooral vanuit de sector van het jongerenwerk en het sociaal cultureel werk weet men de wijkagent te vinden. Ook het jeugd- en jongerenwerk is in de samenwerking actief, hoewel het beperkt is tot het jongerenwerk zelf en in relatie tot het sociaal cultureel werk.

Het JIP wordt vooral in het kader van incidentele relaties vaak genoemd, net als de moskee en overige kerken.

Voor vijftien respondenten kreeg de samenwerking met derden gestalte binnen het kader van specifiek gemeentelijk beleid. Zesentwintig respondenten scoren hierop ‘nee’ en acht weten het niet.

Het jongerenbeleid is in negen gevallen aangrijpingspunt voor de samenwerking, gevolgd door het arbeidsmarktbeleid en de buurtnetwerken die in het kader van jeugdhulpverlening zijn opgezet.

We legden de respondenten een serie stellingen over jongerenbeleid voor en vroegen hun mening erover. In de volgende tabel hebben we het gemiddelde van een ieders mening berekend en per sector weergegeven.

De schalen lopen van ‘erg mee eens’ of ‘erg belangrijk’ (1) tot ‘erg mee oneens’ of ‘erg onbelangrijk’ (5). In het algemeen kunnen de gemiddelden als volgt worden gelezen: Hoe hoger het gemiddelde, hoe meer de groep van respondenten het oneens is met de stelling.

De stelling "het jongerenbeleid van de gemeente dient hoofdzakelijk ten goede te komen aan jongeren die in de problemen zitten" wordt over het algemeen niet onderschreven, want het gemiddelde is 3,7, d.w.z. het gemiddelde oordeel ligt tussen ‘neutraal’ (3) en ‘mee oneens’ (4) in. Stelling 2 die handelt over het belang dat men hecht aan preventie, wordt daarentegen gemiddeld genomen het meest onderschreven. Het gemiddelde ligt immers tussen 1 en 2 in: tussen ‘erg mee eens’ en ‘mee eens’.

Vooral de sector van cultuur /vrijetijdsbesteding is het oneens met stelling 1 (4,1 tegen 3,7 als gemiddelde voor alle respondenten), terwijl respondenten uit de sector van de gezondheidszorg het met deze stelling het meest eens zijn (3,0 tegen 3,7 voor alle respondenten).

We plaatsen de gemiddelde scores van de standpunten in een rangorde, waarbij de stelling waarmee de respondenten het meest mee eens zijn op nummer 1 gezet is. Het belang van preventie (in de vragenlijst stelling 2) en van jongerenparticipatie (stelling 5) worden het meest ondersteund. Een exclusieve aandacht binnen het jongerenbeleid voor probleemjongeren (stelling 1) wordt het minst door de respondenten onderschreven.

Op grond van de literatuur hebben we enkele aspecten van jongerenbeleid voorgelegd aan de respondenten en gevraagd hoe belangrijk ze die vinden. Hun waardering hebben we weergegeven in tabel 27. Over het algemeen worden alle aspecten belangrijk gevonden. Alle gemiddelden bevinden zich links van ‘neutraal’, d.w.z. ergens tussen 1 en 3.

De rangorde leidt ertoe dat het aspect ‘vroegtijdig signaleren van jongerenproblemen en snel ingrijpen’ het meest belangrijk wordt gevonden en "bij de vormgeving van gemeentelijk jongerenbeleid is ondersteuning van een neutrale buitenstaander nodig" het minst belangrijk. Inhoudelijk komt de rangorde overeen met de eerder genoemde stellingen. Daar wordt preventie het meest onderschreven. terwijl bij de aspecten ‘vroegtijdig signaleren van jongerenproblemen’ de meeste steun krijgt.

Welke accenten wensen de respondenten aan te brengen in het gemeentelijke jongerenbeleid van Delft? We formuleerden enkele accenten en vroegen de respondenten om deze te waarderen. Ook hier liepen de verschillen tussen de sectoren niet hoog op en was de gemiddelde waardering over het geheel genomen hoog. Men vindt m.a.w. alle accenten wel belangrijk.

In volgorde van belangrijkheid liggen de accenten voor de totale groep van respondenten als volgt. De nummers in de eerst kolom verwijzen naar de volgorde van de accenten in de vragenlijst.

Ook hier herkennen we de overeenkomst met de andere vragen rond jongerenbeleid. Samenwerking tussen instellingen wordt bij de aspecten van jongerenbeleid hoog gewaardeerd en dit staat ook bij de accenten bovenaan. Preventie kwam sterk naar voren bij de stellingen, evenals bij de aspecten van jongerenbeleid en staat in de vorm van ‘netwerken op wijk/ buurtniveau’ hoog in de rangorde van accenten van jongerenbeleid.

De ƒ 10.000- vraag.

De prioriteiten die de verschillende groepen respondenten stellen hebben we ook verkend door hen te vragen om een bepaald bedrag – in dit geval ƒ 10.000 – te verdelen over een aantal beleidsterreinen en onderwerpen van jongerenbeleid. De gemiddelden per sector geven enig inzicht in de waarde die de respondenten hechten aan aspecten van jongerenbeleid. De respondenten uit de diverse sectoren hebben, zoals we zien, de neiging om de eigen sector een groot bedrag toe te delen: onderwijs geeft f4200 aan het onderwijs, jeugdzorg geeft f2820 aan de jeugdzorg, etc.

Gemiddeld genomen geven alle respondenten het meeste geld aan het onderwijs, gevolgd door de jeugdzorg en het jongerenwerk. Het minst wordt het verkeer en vervoer toebedeeld.

We stelden een reeks concrete projecten en beleidspunten op en vroegen de respondenten om in volgorde van belangrijkheid drie te kiezen. De eerste keuze van de respondenten geldt voor een jongerencentrum, terwijl een initiatief om het spijbelen/verzuim tegen te gaan ook veel stemmen krijgt. Een actieplan tegen jeugdcriminaliteit volgt als derde prioriteit. Zaken die door de respondenten het minst worden genoemd zijn jongerencafés, het jongerenspreekuur van de wethouder, een jongerengemeenteraad en coffeeshops. Deze voorkeur weerspiegelt klaarblijkelijk het huidige aanbod in Delft en de behoefte aan nieuwe voorzieningen. Items als jongerenhuisvesting, arbeidsprojecten voor jongeren, sportvoorzieningen worden relatief vaak genoemd.