Inleiding

Op 27 juni 2002 heeft de gemeenteraad besloten tot het invoeren van leges voor het aanvragen voorrangsverklaring woonruimte (urgentie). Doel is om het aantal urgentieaanvragen te verlagen en dekking te krijgen voor de extra kosten, in verband met het afhandelen van medische urgenties (WVG) door corporaties en bijbehorende kostenstijging van de advieskosten GGD. Verder moet het heffen van leges bijdragen aan het terugdringen van het verschijnsel dat aanvragers niet komen opdagen voor een urgentiegesprek zonder afzeggen.

De raad heeft tegelijkertijd besloten tot een restitutieregeling voor woningzoekenden die urgentie krijgen. Tot slot is er een evaluatiemoment afgesproken.

Deze evaluatie gaat in op de aanleiding en gaat na of de doelstelling is gehaald.

Procedure aanvraag urgentie

Indien er sprake is van een levensbedreigende dan wel een levensontwrichtende situatie, waarbij verhuizing binnen drie maanden noodzakelijk is, biedt de huisvestingsverordening Haaglanden de mogelijkheid tot het aanvragen van een voorrangsverklaring (urgentie). De urgentie geeft drie maanden voorrang op andere woningzoekenden. De volgende procedure is van kracht.

• Een woningzoekende krijgt een intakegesprek met een corporatiemedewerker die op grond van de regels een inschatting maakt of het zinvol is om een urgentie aan te vragen. De criteria hiervoor zijn helder geformuleerd en staan in de folder “Voorrangsverklaring, urgentie voor woonruimte”.
• De woningzoekende vult een aanvraagformulier in en betaalt leges ad € 31.- (peildatum 2004)
• Er wordt een afspraak gemaakt voor een urgentiegesprek.
• Aan de hand van het verslag van het urgentiegesprek wordt advies gevraagd aan de Delftse Toetsingscommissie Voorrangsbepaling (DTV).
• De DTV adviseert het college van Burgemeester en wethouders.
• Het besluit staat van rechtswege open voor bezwaar.
• Indien het besluit positief is, wordt de leges terugbetaald.
• Van de totale jaaropbrengst wordt aan de corporaties €7.000,-betaald vanwege extra kosten DTV. Van de rest van de opbrengst (in 2003 ca € 2.000,- ) betaalt de gemeente de woningzoekenden terug aan wie een urgentie is verleend.

Voor een aantal urgentieaanvragen wordt geen leges betaald. Daarbij gaat het om voorrangsverklaringen voor:

Stadsvernieuwing

Hardheidsclausule (leraren en brandweerlieden)

Medische urgenties. (WVG)

Cijfers

Om een beeld te krijgen van het aantal aanvragen, de toegekende urgenties en kosten van opbrengsten, volgen bijgaand de cijfers:

Aanvragen urgentie:

2002 2003 2004 (jan-juli)

Aanvragen 216 185 160

Toegekende urgenties 142 134 101

Percentage toekenning 65 72 63

Kosten urgenties en legesopbrengsten 2003:

Kosten 2003:

Vergoeding corporaties € 7.000,-

Adviezen GGD - 5.000.-

Totaal kosten € 12.000.-

Legesopbrengsten 2003 € 9.060.-

Af: restitutie aan urgenten - 4.410,-

Totaal legesopbrengsten € 4.650

In verband met vragen over de procedure is in 2004 gemonitord hoeveel mensen na een negatief advies alsnog de urgentie procedure hebben doorgezet. Dit waren in totaal 24 aanvragers, waarvan er 8 een urgentie hebben gekregen. Dit is toch nog eenderde van het aantal aanvragers aan wie na een negatief advies alsnog een urgentie is verleend. Financiële mee- en tegenvallers op te vangen middels de begroting. Het is wenselijk dat het aantal urgentieverleningen na een negatief advies verder naar beneden gaat. Met de corporaties de volgende streefcijfers overeen te komen over het aantal aanvragers dat na een negatief urgentieadvies toch een urgentie krijgt toegewezen. Het percentage over 2005 te laten dalen naar 20 %. Het percentage over 2006 te laten dalen naar 10 %.

De corporatiemedewerkers die belast zijn met het voeren van de urgentiegesprekken, geven aan dat de leges voor de woningzoekenden zo goed als nooit een beletsel vormen om een urgentie aan te vragen. Hiervoor worden een aantal redenen genoemd:

1. Er liggen folders “Voorrangsverklaring, Urgentie voor woonruimte” bij de corporaties in de schappen. Deze folders zijn vrij beschikbaar en geven heldere informatie aan woningzoekenden.

2. De eerste intake bij de corporaties wordt steeds beter. Woningzoekenden met een kansloze aanvraag wordt geadviseerd geen urgentie aan te vragen.

Uiteindelijk krijgt een hoog percentage urgentieaanvragen van de DTV een urgentie. In 2003 was dat gemiddeld 72%. Het percentage voor 2004 is lager, maar dat is gebaseerd op halfjaarlijkse cijfers, de verwachting is dat over het gehele jaar het percentage ongeveer hetzelfde zal aangeven als in 2003.

Conclusie.

De totaal aanvragen urgenties daalt gestaag. De DTV heeft geen achterstanden meer. Dit komt met name door de folder en de intakegesprekken bij de corporatiebalies. Het is aan de corporaties om hun intakegesprekken te verbeteren.

Het vragen van leges helpt voorkomen dat mensen zonder een dringende reden een urgentie aanvragen.

Voorstel.

De legesheffing voor urgenties te handhaven en het bedrag slechts te laten stijgen met het algemene gemeentelijke stijgingspercentage. Financiële mee- en tegenvallers op te vangen middels de begroting. Met de corporaties de volgende streefcijfers overeen te komen over het aantal aanvragers dat na een negatief urgentieadvies toch een urgentie krijgt toegewezen:

1. Het percentage over 2005 te laten dalen naar 20 %.
2. Het percentage over 2006 te laten dalen naar 10 %.