De gemeente Delft biedt haar inwoners met een laag
inkomen sinds 1 maart 2000 de mogelijkheid gebruik te maken van een collectieve
ziektekostenverzekering voor minima (genaamd: AV Delft). De gemeente heeft
hiertoe een overeenkomst gesloten met DSW zorgverzekeraar. De kern van de
overeenkomst is dat deelnemers een aantal vergoedingen bij DSW kunnen claimen,
waarvoor voorheen een aanvraag voor bijzondere bijstand moest worden ingediend.
Op deze wijze wordt de drempel, om gebruik te maken van het recht op vergoeding
van kosten via de bijzondere bijstand, verlaagd. In deze nota wordt stilgestaan
bij de resultaten die tot nu toe bereikt zijn, in het licht van de
oorspronkelijke doelstellingen. Vervolgens wordt aandacht besteed aan een
aantal recente (landelijke) ontwikkelingen, die van invloed zijn op deze
voorziening. Tot slot worden conclusies getrokken voor ons toekomstig beleid.
1.
Aanleiding
heroverweging
De overeenkomst tussen de gemeente Delft en
DSW loopt tot 1 maart 2005. De afgelopen maanden hebben wij dan ook stilgestaan
bij de vraag onder welke condities de overeenkomst verlengd zou kunnen worden.
Daarbij is vooral stilgestaan bij de vraag in hoeverre met de AV Delft de in
2000 geformuleerde doelstellingen ook daadwerkelijk zijn gerealiseerd.
Ook enkele belangrijke wijzigingen in
wetgeving nopen ons na te denken over de gevolgen daarvan voor de overeenkomst
met DSW. Concreet gaat het daarbij om de basisverzekering voor ziektekosten (de
Zorgverzekeringswet) en de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO). Het
kabinet streeft er naar beide wetten per 1 januari 2006 te laten ingaan.
3.
Keuze voor DSW
Wij zijn voornemens een nieuwe overeenkomst
met DSW te sluiten. Onzerzijds gaat de voorkeur uit naar een overeenkomst voor
onbepaalde tijd, die jaarlijks kan worden opgezegd. Deze overeenkomst kan
worden gesloten zonder dat sprake is van een openbare aanbesteding omdat de
gemeente niet een zelfstandige keuze voor DSW maakt. De positieve resultaten
van een collectieve verzekering worden uitsluitend bereikt indien een
substantieel deel van de doelgroep ook feitelijk deelneemt. De gemeente sluit
daarom aan bij de keuze die door de inwoners van de gemeente Delft is gemaakt[1].
De gemeente heeft juridisch geen mogelijkheid minima te verplichten hun ziekenfondsverzekering
onder te brengen bij een andere zorgverzekeraar.
4.
Oorspronkelijke doelstellingen AV
Delft
Met de invoering van de AV Delft beoogden wij een
drietal concrete beleidsdoelstellingen:
1. De Delftse minima vollediger en goedkoper verzekeren
tegen
ziektekosten;
2. Bestaande drempels wegnemen, waardoor het gemak
en het gebruik van
de medische voorzieningen toeneemt;
3. Het verminderen van de werkdruk binnen de sector
WIZ.
Deze
doelstellingen zijn geformuleerd in de collegenota van 18 november 1999 en
ontleend aan de armoedenota van april 1997.
Uit
deze doelstellingen zijn ambtelijk de volgende taakstellingen afgeleid:
|
§
Deelname onder bijstandsgerechtigden |
75 – 80% |
|
|
§
Deelname onder de bijstandsgerechtigden
die bij DSW zijn verzekerd: |
90% |
|
|
§
Deelname onder overige minima in 2003 |
25
– 50% |
|
|
§
Uitbestedingpercentage medische kosten (deel van de vergoedingen dat via DSW wordt uitgekeerd) |
40% |
|
|
§
Relatieve uitvoeringskosten (uitvoeringskosten in relatie tot de uitgaven) |
maximaal 43% |
|
5. Resultaten
AV Delft
Jaarlijks
worden de resultaten van de AV Delft geëvalueerd. Op basis van de meest recente
evaluatie (over 2003) kunnen wij de volgende resultaten melden:
|
§
Deelname onder bijstandsgerechtigden |
56%
|
|
|
§
Deelname onder de bijstandsgerechtigden
die bij DSW zijn verzekerd: |
70% |
|
|
§
Deelname onder overige minima in 2003 |
35% |
|
|
§
Uitbestedingpercentage medische kosten |
40% |
|
|
§
Relatieve uitvoeringskosten |
43% |
|
Op
grond van het bovenstaande kan de conclusie getrokken worden dat:
§
De deelname aan de AV Delft nog iets achterblijft
bij de doelstelling;
§
De beoogde uitbesteding inmiddels is gerealiseerd;
§
De relatieve uitvoeringskosten nog niet gedaald
zijn.
6. Toegang
tot de zorg en minimabeleid
Nederland
kent een voorzieningenstelsel dat in theorie de toegang tot de gezondheidszorg
voor alle inwoners garandeert. Naast de wettelijke verzekeringen op grond van
de AWBZ en de Ziekenfondswet, bestaan er aanvullende verzekeringen voor kosten
die niet door de wettelijke verzekeringen gedekt worden. Voor minima bestaat
bovendien het vangnet van de bijzondere bijstand.
6.1
Omvang doelgroep
De doelgroep voor het gemeentelijk minimabeleid[2],
bestaat per 1 januari 2004 uit ruim 3.600 volwassenen met een
bijstandsuitkering en ongeveer 4.900 inwoners[3]
met een andere bron van inkomen. Ten aanzien van de laatst genoemde groep zal
uit bestandskoppeling het precieze aantal blijken.
6.2 Lastenverzwaring
De
afgelopen jaren heeft de rijksoverheid de dekking van de wettelijke
ziektekostenverzekeringen steeds verder ingeperkt. Zo werden per 1 januari 2004
de vergoedingen voor tandheelkundige hulp aan volwassenen, fysiotherapie,
geneesmiddelen, thuiszorg, vervoer en psychotherapeutische hulp verminderd.
Omdat deze beperkingen voor een deel binnen de aanvullende verzekeringen werden
gerepareerd, stegen deze fors in prijs. Ook de nominale ziekenfondspremie steeg
de afgelopen jaren sterk, mede als gevolg van vermindering van de rijksbijdrage
aan de financiering van de Ziekenfondswet. In bijlage 1 is een overzicht
opgenomen van de premieontwikkeling voor ziekenfondsverzekerden in de jaren
1997 – 2004.
6.3 Gebruik
bijzondere bijstand
Uit landelijk onderzoek blijkt dat relatief weinig
rechthebbenden gebruik maken van de mogelijkheid tot vergoeding van medische
kosten via de bijzondere bijstand. In de armoedemonitor 2001 geven SCP en CBS
aan dat over een periode van 3 jaar slechts 30% van de minima een uitkering op
grond van de bijzondere bijstand ontvangt. Het niet-gebruik speelt voornamelijk
bij minima die geen bijstandsuitkering genieten. De belangrijkste redenen voor
het niet-gebruik zijn: de onbekendheid met de voorziening, de hoge
psychologische drempel die wordt ervaren bij het aanvragen van een vergoeding
bij de Sociale Dienst en de administratieve drempels binnen de aanvraagprocedure.
In
totaal heeft de gemeente Delft in 2003 een bedrag van € 226.800,- verstrekt aan
haar inwoners als bijzondere bijstand voor medische kosten, inclusief uitgaven
via de AV Delft. Een specificatie van dit bedrag is opgenomen in bijlage 2. Per
volwassen inwoner met een minimum inkomen is dit € 29,-. De gemeente ligt
daarmee iets boven het gemiddelde van
€
25,- zoals onze adviseur BS&F dat in bijna 150 gemeenten heeft berekend.
Wij taxeren dat deze boven-gemiddelde uitkomst vooral het gevolg is van het
aanbieden van de AV Delft. Op grond van het voorgaande moet aangenomen worden
dat in de gemeente Delft nog steeds sprake is van een belangrijk niet-gebruik
van de bijzondere bijstand voor medische kosten.
7.
Toekomstige ontwikkelingen
7.1 Basisverzekering voor ziektekosten
Op
17 september 2004 heeft het kabinet bij het parlement het wetsontwerp voor een
basisverzekering ziektekosten ingediend (de Zorgverzekeringswet). De beoogde
invoeringsdatum van de wet is 1 januari 2006. Vanuit een perspectief van
gemeentelijk minimabeleid zijn de belangrijkste kenmerken van deze verzekering:
a. De
dekking is (vrijwel) gelijk aan de dekking van de Ziekenfondswet.
b. De
basisverzekering kent geen verplicht eigen risico, maar verzekerden mogen
kiezen voor een vrijwillig eigen risico van € 100,- tot € 500,- per volwassene
per jaar, in ruil voor een korting op de premie;
c. In
tegenstelling tot de ziekenfondsverzekering wordt de basisverzekering beëindigd
bij premieachterstand van een bepaalde omvang. Er komt een boete te staan op
het niet verzekerd zijn;
d. De
nominale premie wordt verhoogd van de huidige € 25,- per maand tot
gemiddeld € 90,- per maand. Via een
zorgtoeslag kunnen minima een vergoeding ontvangen, voorzover de door hen te
betalen premie een bepaald percentage van het inkomen overstijgt.
e. Verzekeraars
mogen collectiviteiten een korting verlenen op de nominale premie, waarvan de
hoogte uitsluitend door de omvang van de collectiviteit wordt bepaald. Binnen
de Ziekenfondswet is een dergelijke korting verboden.
Op
basis van het bovenstaande concluderen wij dat invoering van de
basisverzekering niet leidt tot een toe- of afname van het beroep op bijzondere
bijstand. Daarbij gaan wij er voorshands van uit dat medische kosten, die niet
door de basisverzekering vergoedt worden vanwege een vrijwillig gekozen eigen
risico of vanwege premieachterstanden, ook niet voor bijzondere bijstand in
aanmerking komen. Verder is duidelijk dat het belang van het voorkómen van
premieschulden verder toeneemt. Ook concluderen wij dat onder de
basisverzekering het belang van een collectieve verzekering voor minima verder
toeneemt.
7.2. Wet
maatschappelijke ondersteuning (WMO)
Het kabinet maakt vanaf
2006 met de invoering van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning een strikt
onderscheid tussen ‘zorg’ en ‘maatschappelijke ondersteuning’. Zorg valt na
invoering van de WMO onder de AWBZ en behelst alleen nog de langdurige zorg
voor chronisch zieken, gehandicapten, chronisch psychiatrische patiënten en
ouderen. Maatschappelijke ondersteuning valt straks onder de nieuwe WMO en gaat
over de ondersteuning en begeleiding die het mensen mogelijk moet maken om
volwaardig aan de maatschappij deel te nemen. De overheveling vanuit de AWBZ
naar de WMO betreft vooral huishoudelijke verzorging, een deel van
ondersteunende en activerende begeleiding en vervoer.
Op dit moment is nog onduidelijk of het
kabinet voldoende steun heeft voor de invoering van de WMO, volgens het model
dat beschreven is in de hoofdlijnenbrief d.d. 23 april 2004. De relatie met de
bijzondere bijstand is naar onze taxatie overigens vrijwel nihil: er is immers
geen sprake van een verslechtering van de vergoedingen maar van een
overheveling van de ene wettelijke regeling naar een andere.
8. Het
vervolg
Uit
het voorgaande trekken wij enerzijds de conclusie dat de AV Delft een effectief
instrument is gebleken om de gemeentelijke doelstellingen te realiseren.
Anderzijds is nog niet op alle onderdelen het gewenste resultaat bereikt. Wij
zijn voornemens de effectiviteit van de AV Delft verder te verbeteren. Op basis
van de ervaringen tot nu toe en omdat de toegang tot de zorg voor minima steeds
meer onder druk is komen te staan, hebben wij nieuwe en hogere doelstellingen
voor de AV Delft geformuleerd.
8.1
Deelname
bijstandsgerechtigden
Wij
zien mogelijkheden de deelname van bijstandsgerechtigden aan de AV Delft in
2005, in een nauwe samenwerking met DSW, te verhogen van de huidige 56% tot 80%
(dit is 90% van de bijstandsgerechtigden die bij DSW verzekerd zijn, conform de
oorspronkelijke doelstelling).
8.2
Deelname
overige minima
Wij
zien ook mogelijkheden om de deelname van overige minima verder te verhogen.
Een ambitieniveau van 45% is volgens ons haalbaar, omdat wij binnenkort
onderzoek laten doen naar het aantal minima-huishoudens in de gemeente Delft
met een andere bron van inkomen dan een bijstandsuitkering. Wij beschikken dan
over een naw-bestand dat gebruikt kan worden om de doelgroep voor de AV Delft
gericht te benaderen.
8.3
Dekking
De
extra dekkingen van de huidige AV Delft betreffen kosten voor
brillen/contactlenzen, orthodontie en de eigen bijdragen voor kraamzorg,
psychotherapie en thuiszorg. Wij zijn met DSW in gesprek over een uitbreiding
van de dekking met kosten voor tandheelkundige hulp, eigen bijdrage
hulpmiddelen en dieetkosten. Het uitbestedingspercentage kan door de
uitbreiding van het pakket en de verhoging van de deelname oplopen van de
huidige 40% tot 70%. Het pakket biedt daarmee dekking voor de 5 belangrijkste
medische kostensoorten, waarvoor bijzondere bijstand wordt aangevraagd.
8.4 Chronisch zieken, gehandicapten en
ouderen
Het
kabinet heeft besloten in 2005 het fictieve budget voor bijzondere bijstand
binnen het gemeentefonds met € 25 miljoen structureel te verhogen. Wij zijn
voornemens ons aandeel in dat bedrag (€ 165.000) in het bijzonder aan te wenden
voor de compensatie van chronisch zieken, gehandicapten en ouderen,voor de
gestegen ziektekosten. Bij een effectieve inzet van deze middelen spelen 2
factoren een rol. Enerzijds moeten wij een beleid formuleren dat inwoners recht
geeft op vergoeding van noodzakelijke medische kosten. Anderzijds moeten wij
maatregelen nemen die aanwezige drempels wegneemt zodat de doelgroep ook
daadwerkelijk gebruik maakt van die rechten.
8.4.a Recht
op vergoeding van kosten
In
aanvulling op de huidige dekking van de AV Delft kunnen specifieke medische
kostensoorten benoemd worden, waarvoor beleid gemaakt kan worden. De hierna
genoemde kostensoorten zijn ontleend aan de handreiking van het ministerie van
SZW[4].
Eigen bijdragen
Binnen
de wettelijke verzekeringen bestaan de volgende eigen bijdragen:
-
Thuiszorg;
-
Psychotherapie;
-
Hulpmiddelen;
-
Kraamzorg;
-
Niet medisch noodzakelijke bevalling in ziekenhuis.
De
eigen bijdragen voor thuiszorg, psychotherapie en kraamzorg zijn opgenomen in
de dekking van de AV-Delft. Wij zijn voornemens ook de eigen bijdrage voor
hulpmiddelen in het pakket op te nemen.
Alternatieve geneeswijzen
De
AV-Standaard en de AV-Top van DSW bieden een vergoeding van 100% tot maximaal €
414 per persoon per jaar. In het algemeen kan deze vergoeding als adequaat
worden beschouwd en is aanvullende bijzondere bijstand niet noodzakelijk. Voor
chronisch zieken kan een uitzondering worden gemaakt indien de aanvraag wordt
ondersteund door een positief advies van de GGD.
Ziekenvervoer
De
vergoeding voor zittend ziekenvervoer (taxi, openbaar vervoer of eigen auto) is
met ingang van 1 juni 2004 beperkt tot de volgende patiëntengroepen: nierdialyse-,
radiotherapie- en chemokuurpatiënten, visueel gehandicapten en
rolstoelgebruikers. De eigen bijdrage voor zittend ziekenvervoer bedraagt in
2004 € 81,- per gezin, per jaar.
Op aandringen van de tweede kamer heeft minister Hoogervorst in de regeling met
ingang van 1 juni 2004 een hardheidsclausule opgenomen, die het mogelijk maakt
een vergoeding te geven aan anderen dan de hiervoor genoemde groepen, voorzover
zij een langdurige ziekte of aandoening hebben. De gezamenlijke
zorgverzekeraars (Zorgverzekeraars Nederland) hebben criteria opgesteld om voor
vergoeding op grond van de hardheidsclausule in aanmerking te komen. Deze
criteria zijn (cumulatief):
§
langer dan vijf maanden vervoer;
§
minimaal twee keer per week vervoer;
§
meer dan 25 km afstand of 1 uur
reistijd.
In de begroting 2005 van VWS wordt € 25 miljoen uitgetrokken om de sinds
1 januari 2004 opgetreden knelpunten binnen het zitten ziekenvervoer op te
lossen.
Op basis van het voorgaande zien wij voorshands geen reden de dekking
van de AV Delft op dit punt uit te breiden. In voorkomende gevallen kan na een
individuele beoordeling bijzondere bijstand worden verstrekt.
Diëten
Wij
zijn met DSW in gesprek om de extra kosten van een medisch noodzakelijk dieet
via de AV Delft te vergoeden.
Zelfzorggeneesmiddelen
Zelfzorggeneesmiddelen (middelen die iedereen zonder recept bij
drogist of apotheek kan kopen) werden tot 1 januari 2004 alleen nog via het
ziekenfonds vergoed bij chronisch gebruik langer dan een jaar. Omdat sindsdien
veel gebruikers van deze middelen zijn overgestapt naar duurdere middelen die
wel door het ziekenfonds worden vergoed, gaat het kabinet de maatregel
heroverwegen. In de begroting 2005 van VWS wordt € 12 miljoen uitgetrokken om 5
clusters zelfzorggeneesmiddelen weer in het verzekerde pakket op te nemen. Op
basis van het voorgaande zien wij voorshands geen reden de dekking van de AV
Delft op dit punt uit te breiden. In voorkomende gevallen kan na een
individuele beoordeling bijzondere bijstand worden verstrekt.
Tandheelkunde
De
bestaande dekking voor tandheelkundige hulp binnen de AV Delft is niet
volledig. Gevolg daarvan is dat minima nog steeds regelmatig een beroep op
bijzondere bijstand moeten doen voor deze kosten. Wij zijn met DSW in gesprek
om de dekking voor tandheelkundige hulp aanzienlijk uit te breiden om het
beroep op bijzondere bijstand fors terug te dringen.
Fysiotherapie
Iedereen boven de 18 jaar moet fysio- of
oefentherapiebehandelingen (Mensendieck en Caesar) sinds 1 januari 2004 zelf
betalen. Chronisch zieken krijgen de kosten vanaf de tiende behandeling nog wel
vergoed. Binnen de AV Delft worden deze kosten afdoende gedekt, zodat een
uitbreiding van de dekking niet nodig is.
8.4.b Bereik
van de doelgroep
Sinds
1 maart 2000 heeft de gemeente Delft een overeenkomst met Zorgverzekeraar DSW,
waarmee een collectieve ziektekostenverzekering voor minima werd gecreëerd.
Belangrijke doelstelling van deze regeling is het wegnemen van drempels om
gebruik te maken van het recht op vergoeding van medische kosten, en daarmee
het bereik van de bijzondere bijstand, te verbeteren. Uit de jaarlijkse
evaluaties blijkt dat deze collectieve verzekering succesvol is. De regeling
kent echter ook beperkingen. Allereerst neemt van de 8.500 (volwassen) minima
in de gemeente Delft slechts 40% deel aan deze regeling. Daarnaast vergoedt de
collectieve verzekering niet alle medisch noodzakelijke kosten.
Omdat
de collectieve verzekering een instrument is dat het gebruik van bijzondere
bijstand vergemakkelijkt, is het duidelijk dat vooral minima die vaak een
beroep op zorgvoorzieningen moeten doen (vooral chronisch zieken, gehandicapten
en ouderen) het meest profiteren van deze voorziening.
8.5
Uitvoeringskosten
Een
belangrijke doelstelling van de AV Delft betreft het verminderen van
gemeentelijke uitvoeringskosten. Voor een belangrijk deel voldoet de huidige AV
Delft aan deze doelstelling: de gemeentelijke uitvoeringskosten voor de
bijzondere bijstand bedragen ongeveer 43%[5]
van de uitgaven, terwijl DSW voor deze kosten slechts 15% in rekening brengt.
Toch bevat de huidige overeenkomst met DSW nog een knelpunt. De afspraken die
met DSW zijn gemaakt rond de inhouding en doorbetaling van premies (bij
bijstandsgerechtigden) veroorzaken binnen de gemeentelijke organisatie nog te
veel uitvoeringskosten. Wij zullen met DSW in overleg treden met als doel om
deze kosten belangrijk te verminderen dan wel van DSW een vergoeding te krijgen
voor deze kosten. Het is onze doelstelling om de relatieve uitvoeringskosten te
verlagen tot maximaal 30%.
8.6
Bijdrage
DSW
Binnen
de huidige overeenkomst levert DSW jaarlijks een bijdrage van ruim € 27.000 in
de kosten van het gemeentelijk minimabeleid. Onze inzet is er op gericht deze
bijdrage, ook binnen een nieuwe overeenkomst, te behouden.
9.
Financiële gevolgen
9.a Uitkomsten 2001 tot en met 2004
In tabel 1 is een overzicht opgenomen van de
financiële gevolgen van de invoering van de AV Delft. Daarbij wordt onderscheid
gemaakt tussen de uitgaven wegens vergoedingen aan minima en de daaruit
voortvloeiende uitvoeringskosten.
|
Bedragen in € |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 raming |
|
Uitgaven via bijzondere bijstand |
226.059 |
193.624 |
160.672 |
156.000 |
|
Uitgaven via gemeentepakket |
81.550 |
102.696 |
106.130 |
119.000 |
|
Negatief saldo tussenrekening |
2.205 |
0 |
3.419 |
3.000 |
|
Totaal uitgaven |
309.814 |
296.320 |
270.221 |
278.000 |
|
|
|
|
|
|
|
Bijdrage DSW |
-/-
27.227 |
-/-
27.227 |
-/-
27.227 |
-/-
27.000 |
|
|
|
|
|
|
|
Kosten van ext. communicatie |
21.800 |
19.300 |
16.588 |
10.000 |
|
Uitvoeringskosten bijzondere bijstand (excl. GGD) |
97.205 |
96.812 |
69.089 |
67.000 |
|
Uitvoeringskosten DSW |
8.155 |
9.796 |
10.613 |
18.000 |
|
Kosten externe advisering |
13.600 |
9.080 |
9.080 |
8.000 |
|
Totaal
uitvoeringskosten |
140.760 |
120.688 |
104.782 |
103.000 |
|
|
|
|
|
|
|
Relatieve uitvoeringskosten |
45% |
41% |
39% |
37% |
|
|
|
|
|
|
|
Totaal |
423.347 |
389.781 |
347.776 |
354.000 |
tabel 1
9.b Effecten voorgestelde intensivering
In tabel 2 zijn de structurele financiële
effecten voor de gemeente opgenomen[6],
van een tweetal scenario’s. De uitkomsten over 2003 gelden daarbij als basis.
- Scenario 1: toenemend bereik doelgroep
(zie 8.1 en 8.2) met huidig pakket;
- Scenario 2: toenemend bereik doelgroep met
uitbreiding pakket (zie 8.3).
tabel 2
|
Effecten (€) / scenario |
Scenario 1 |
Scenario 2 |
|
Toename vergoedingen[7]
via DSW (1) |
28.100 |
142.700 |
|
Toename uitvoeringskosten DSW (2) |
4.300 |
21.400 |
|
subtotaal |
32.400 |
164.100 |
|
|
|
|
|
Af: afname bijzondere bijstand (3) |
10.100 |
56.800 |
|
Af: afname uitvoeringskosten bijzondere bijstand (4) |
4.300 |
24.400 |
|
Af: afname uitvoeringskosten AV Delft (5) |
7.500 |
7.500 |
|
subtotaal |
21.900 |
88.700 |
|
|
|
|
|
Toename structurele
lasten per saldo |
54.300 |
75.400 |
|
Eenmalige extra
uitgaven (6) |
21.000 |
21.000 |
Toelichting
(1) Extra
uitgaven wegens uitbreiding van de dekking met kosten voor tandheelkundige hulp, eigen bijdrage
hulpmiddelen en dieetkosten
(2) De
gemeente is met DSW een vergoeding van 15% voor uitvoeringskosten
overeengekomen.
(3) Als
gevolg van de uitbreiding van de dekking van de AV Delft, zal het beroep op
bijzondere bijstand afnemen.
(4) Een
afnemend beroep op bijzondere bijstand leidt tot een evenredige afname van de
uitvoeringskosten. Het betreft een taxatie omdat de exacte uitvoeringskosten
bijzondere bijstand niet uit de begroting zijn af te leiden. Dit wordt nader
onderzocht.
(5) Vereenvoudiging
van de afspraken met DSW met betrekking tot inhouding en doorbetaling van
premies.
(6) Naast
de genoemde toename van structurele lasten, is er sprake van eenmalige uitgaven
in verband met de koppeling van bestanden en de daaruit voortvloeiende
aanschrijving van de doelgroep.
9.c Dekking
De extra kosten van de
declaraties via DSW (€ 164.100 in scenario 2) kunnen gedekt worden uit de extra
middelen die in 2005 worden toegevoegd aan het gemeentefonds, voor vergoeding
van de gestegen medische kosten van chronisch zieken, gehandicapten en ouderen.
Dit extra budget voor de gemeente Delft bedraagt € 165.000.
De afname
van het beroep op de bijzondere bijstand (€ 56.800 in scenario 2) en van de
uitvoeringskosten bijzondere bijstand (€ 24.400 in scenario 2) leveren een
bijdrage aan de verbetering van de exploitatie van de bijzondere bijstand.
10. Eigen
bijdragen
Uit informatie die medio december 2004 bekend is
geworden, blijkt dat de kosten voor de AV-Delft in 2004 meer gestegen zijn dan
vooraf was geraamd. Dit heeft te maken met een stijging van de kosten via AV
Delft voor de eigen bijdrage thuiszorg.
Dit wordt veroorzaakt door twee punten:
- Het Rijk heeft het uurtarief voor de eigen bijdrage voor thuiszorg
verhoogd van € 4,60 naar € 8,80;
- Tegelijkertijd is het aantal mensen dat een beroep doet op de
bijzondere bijstand voor de eigen bijdrage thuiszorg gestegen in Delft van
164 naar 213. Een toename van bijna 30 % terwijl een afname van het aantal
cliënten was verwacht;
Het zal niet langer
mogelijk zijn deze door het Rijk opgelegde kostenstijging via de AV-Delft
volledig ongedaan te maken voor de burgers. Daarom wordt voorgesteld in de
uitvoering van het pakket een maximering van de vergoeding van de eigen
bijdrage thuiszorg en hulpmiddelen op te nemen.
11. Conclusies en aanbevelingen
1. De
collectieve ziektekostenverzekering voldoet aan de oorspronkelijke
verwachtingen;
2. De
effectiviteit van de collectieve verzekering kan verder verbeterd worden door
de deelname te verhogen en het pakket uit te breiden.
3. De
uitvoeringskosten van de AV Delft dienen teruggedrongen te worden.
4. De
bijdrage van DSW aan het minimabeleid van de gemeente dient voortgezet te
worden.
5. De
in deze nota genoemde intensiveringen binnen de AV Delft vergen een extra
budget van (afgerond) € 75.000 per jaar;
6. Om
de nieuwe overeenkomst met DSW te kunnen laten ingaan per 1 maart 2005 dienen
de onderhandelingen in december 2004 te zijn afgerond.
11. Advies panels
Deze nota is ter advisering voorgelegd aan het
panel Werk en Inkomen en aan het panel Gehandicaptenbeleid.
11.1 Advies Panel Werk en Inkomen
Dit panel adviseert positief, met daarbij de
volgende opmerkingen:
- Men vraag bijzondere aandacht voor de communicatie over dit
onderwerp. De panelorganisaties willen graag een actieve rol spelen bij de
communicatie;
- Het panel betreurt het dat de besparing op de uitvoeringskosten
niet ten gunste komt van de doelgroep;
11.2 Advies
Panel Gehandicaptenbeleid
Dit panel heeft geen unaniem advies gegeven op de
nota. De organisaties verwoorden hun standpunt als volgt:
- De SBO kiest voor solidariteit en stemt in met het voorstel;
- De OGD wijst het voorstel af, omdat het gelabeld geld betreft;
- De NVBS heeft moeite met het feit dat het gelabelde geld voor een
grotere groep wordt bestemd;
- De NVVS heeft meer tijd nodig om de achterban te raadplegen;
- MEE stelt dat een win-win situatie bereikt kan worden en neigt tot
positieve advisering;
- De VDF keurt het voorstel af.
12. Reactie college op
panel adviezen
Panel Werk en Inkomen
Het college heeft
toegezegd de panelorganisaties te betrekken bij de uitvoering van de
communicatie over de (ruimere) mogelijkheden van de AV-Delft.
Gezien het structurele
tekort dat de gemeente op de bijzondere bijstand heeft, vindt het college het
van belang de besparing in de uitvoeringslasten in te zetten voor verbetering
van de exploitatie van de bijzondere bijstand.
Panel Gehandicaptenbeleid
Centraal stond voor de
organisaties van het panel de vraag of de geoormerkte € 165.00 via dit voorstel
wel in voldoende mate ten gunste van de doelgroep ouderen, gehandicapten en
chronisch zieken komt.
Het college is die mening
wel toegedaan.
Het is ten eerste zo dat
niet-bereik van de AV-Delft vooral betrekking heeft op mensen die geen
Wwb-klant van de gemeente zijn. Vergroting van het bereik richt zich daarmee in
sterke mate op mensen met een AOW-uitkering of bijvoorbeeld een WAO-uitkering.
Veelal mensen die gerekend mogen worden tot de beoogde doelgroep. Bij het
werven voor de uitgebreide AV-Delft zal gebruik gemaakt worden van het bestand
van mensen die voor de eenmalige uitkering 2004 voor ouderen, chronisch zieken
en gehandicapten in aanmerking zijn gekomen. Daarbij ligt de inkomensgrens op
110% van de bijstandsnorm.
Ten tweede wordt het
pakket van de AV-Delft uitgebreid met o.a. vergoeding voor dieetkosten en
hulpmiddelen die vooral voor de doelgroep –de nieuwe, maar ook de bestaande
klanten- van belang zijn.
Bijkomend is dat DSW
bereid is gebleven bij te dragen aan het gemeentelijk minimabeleid. Dit echter
wel onder de voorwaarde dat nieuwe middelen in de AV-Delft zouden worden
gebracht.
13. Voorstel
1. De
effectiviteit van de collectieve verzekering verbeteren door de deelname te
verhogen en het pakket uit te breiden volgens scenario 2.
2. De
kosten voor verhoging deelname en uitbreidingen in het pakket ad
€ 164.100 dekken uit de extra middelen die in 2005 worden toegevoegd
aan het gemeentefonds, voor vergoeding van de gestegen medische kosten van
chronisch zieken, gehandicapten en ouderen. Dit extra budget voor de gemeente
Delft bedraagt € 165.000.
3. De
afname van het beroep op de bijzondere bijstand ad € 56.800 en reductie van de
uitvoeringskosten van € 24.400 een bijdrage te laten leveren aan de verbetering
van de exploitatie van de bijzondere bijstand.
4. In
te stemmen met in de uitwerking van het pakket een maximering van de vergoeding
van de eigen bijdrage thuiszorg en hulpmiddelen op te nemen.
Bijlage 1
Premieontwikkeling ziektekostenverzekeringen
Bijlage 2
Specificatie
verstrekkingen medische kosten in 2003
|
Kostensoort |
Via bijzondere bijstand |
Percentage |
Via |
Percentage |
Totaal |
|
|
|
|
|
|
|
|
Thuiszorg |
12.610 |
44% |
16.269 |
56% |
28.879 |
|
Geneesmiddelen |
7.698 |
100% |
0 |
0% |
7.698 |
|
Brillen
en Lenzen |
30.405 |
33% |
62.117 |
67% |
92.522 |
|
Hulpmiddelen |
9.825 |
100% |
0 |
0% |
9.825 |
|
Dieet |
14.858 |
100% |
0 |
0% |
14.858 |
|
Opname
ziekenhuis |
0 |
0% |
0 |
0% |
0 |
|
Huisarts |
16 |
100% |
0 |
0% |
16 |
|
Verpleegzorg |
1.798 |
100% |
0 |
0% |
1.798 |
|
Verpleging
aan huis |
343 |
100% |
0 |
0% |
343 |
|
Geboorte |
5.028 |
99% |
45 |
1% |
5.073 |
|
Specialist |
7.531 |
73% |
2.799 |
27% |
10.329 |
|
Fysiotherapie |
1.245 |
100% |
0 |
0% |
1.245 |
|
Tandarts |
38.000 |
60% |
24.900 |
40% |
62.900 |
|
Overige
(para)medisch |
31.315 |
100% |
0 |
0% |
31.315 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Totaal |
160.672 |
60% |
106.130 |
40% |
266.802 |